Monday, August 22, 2005
sa suLok
sayang naman yung G-TEC ko if i don't post this...hehe!:)August 22...6:20 pm...
naghihintay...nag-iisa sa isang sulok ng PHAn lobby. malakas kasi ang ulan kanina...nakakatamad pang umuwi. sabagay...alas siete matatapos si cathe sa kanyang klase...hihintayin ko na lang siya para sabay kaming umuwe...kung suswertehin, baka sunduin pa kami ni papa...sana makabalik siya agad sa meeting niya sa global city.
pinipilit kong mag-aral. heto...napagdiskitahan yung bio book ko...highlight dito, highlight dyan...wala namang maintindihan. maya maya, may nakakadaldalan...napapalingon sa mga nagaganap sa aking paligid. kaya heto...nagsusulat na lang ako...kahit papaano, may nagagawa pa rin.
nakakatuwang isipin na nababalot ng kalahating dilim at kalahating liwanag ang lobby...dalawang magkaibang dimensyon...gaya na lang ng itim at puting kulay ng sahig...may dalawang tao rin ditong hindi pa nagsasawang mag-aral...ang isa'y balot ng liwanag mula sa bumbilya...ang isa, nakakubli sa paparating na dilim ng gabi...may isang lalaking may kausap sa telepono...samantalang ang gwardiya, nang-iinggit sa kanyang maagang hapunan.
ang init ng umaga ngayong araw...'sing init ng nararamdaman kong inis. may isang bagay na talagang hindi ko maunawaan. may ilang mga bagay na sumubok sa aking katiting na pasensya. panahon na sigurong mamulat na kaiba ang bawat indibidwal...iba ang prinsipyo ko sa kanila...pero ilang pagsubok pa ba ang kailangan kong harapin para lamanag mapunan ang pagkakaibang ito?
nakakatakot ang oras...hindi mo alam kung ano'ng pwedeng mangyari. sana nga lamang, may pagpapahalaga ang bawat tao rito...na ang oras ay mahirap tantiyahin at dapat lamang ito pagkaingatan.
kaya kaibigan, pasensiya na sa pagiging malamig sa'yo ngayong araw...pero bakit nga ba laging ganito? paulit-ulit lagi ang mga problemang patungkol sa oras at gawa...sana hindi ulit maulit...ang mga dahilan ayoko munang isipin...pasensiya na...sadyang hindi ako madaling makalimot.
maraming panloloko ang panahon at pagkakataon ngayon. heto...binabalot na rin ako ng antok...dahil naman sa dalang lamig ng hapon. wala pa rin akong magawa...patuloy nga lamang sa pagsusulat...patuloy na nagmamasid sa aking paligid...sa dumaraang mga dyip...sa mga ilaw sa posteng hindi ko man lang napansing sumindi...nandito pa rin ang mga kasama ko maliban sa lalake sa telepono...at ako...nasa parehong sulok ng PHAn lobby.
| nadZ went splisha-splashing at 6:20 pm
